Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014

Μάλαξη (Σημειώσεις - Μυολογία)

ΜΥΟΛΟΓΙΑ
1. ΔΟΜΗ ΚΑΙ ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΜΥΩΝ
Μυς είναι μια μονάδα που αποτελείται από άθροισμα μυϊκών ινών συντεταγμένων κατά επιμήκη φορά που έχει τη δυνατότητα να συστέλλεται. Στο ανθρώπινο σώμα διακρίνονται δύο κυρίως μορφές μυών, τους γραμμωτούς και τους λείους.
Οι λείοι μύες αποτελούν μέρος του μυϊκού χιτώνα των σπλάχνων (π.χ. Στον πεπτικό σωλήνα) και λειτουργούν συνεχώς και ανεξάρτητα από τη βούληση του ανθρώπου. Εξυπηρετούν λειτουργίες απαραίτητες για την επιβίωση του οργανισμού, όπως η πέψη.
Ιδιαίτερη κατηγορία αποτελούν οι καρδιακές μυϊκές ίνες, οι οποίες έχουν μια ιδιαίτερη διάταξη ώστε το ερέθισμα για την σύσπαση να μεταφέρεται γρήγορα από μια μυϊκή ίνα στις υπόλοιπες. Και οι καρδιακές μυϊκές ίνες βρίσκονται σε συνεχή σύσπαση και χάλαση ανεξάρτητα από τον ανθρώπινο οργανισμό.
Οι γραμμωτοί ή σκελετικοί μύες είναι υπεύθυνοι για την κίνηση του σώματος, την αυξομοίωση του θώρακα κατά την αναπνοή, την ομιλία, την πρόσληψη, μάσηση και κατάποση, την όραση, τη φλεβική επαναφορά του αίματος, τη διατήρηση της στάσης του σώματος κ.α.
Δομή των σκελετικών μυών
Οι σκελετικοί μύες απαρτίζονται από γραμμωτές μυϊκές ίνες που φέρονται παράλληλα μεταξύ τους και συνάπτονται μεταξύ τους με συνδετικό ιστό. Προσφύονται και με τα δύο άκρα τους στα οστά του σκελετού. Συγκεκριμένα, το άκρο που προσφύεται στο σχετικά ακινητοποιημένο τμήμα του σκελετού αποκαλείται έκφυση του μυός, ενώ το άκρο που προσφύεται στο ευκίνητο τμήμα του σκελετού αποκαλείται κατάφυση. Εναλλακτικά, έκφυση καλείται η κεντρική μοίρα πρόσφυσης και κατάφυση η περιφερική. Η πρόσφυση των μυών στα οστά γίνεται συνήθως με συνδετικό ιστό, ο οποίος στους επιμηκέστερους και ογκωδέστερους μύες αποτελείται από μακριές δεσμίδες κολλαγόνου που ονομάζονται τένοντες.
Ανάμεσά τους βρίσκεται η γαστέρα του μυός, που έχει την ικανότητα της σύσπασης και της χάλασης. Όταν στην έκφυση του μυός αυτός διαιρείται, κάθε εκφυτική μοίρα χαρακτηρίζεται ως κεφαλή κι έτσι προκύπτουν μύες δικέφαλοι, τρικέφαλοι και τετρακέφαλοι.
 Μορφολογία των σκελετικών μυών
Τα είδη των μυών ανάλογα με τη μορφολογία τους είναι :
1. Μακροί μύες : έχουν σχήμα κυλίνδρου ή ατράκτου και εντοπίζονται κυρίως στα άνω και τα κάτω άκρα, όπου και διατάσσονται σε στιβάδες.
2. Βραχείς μύες : εμφανίζουν μεγάλη ποικιλομορφία και βρίσκονται συνήθως κοντά στις διαρθρώσεις ή τη σπονδυλική στήλη, όπου εκτελούν κινήσεις μικρού εύρους με μεγάλη δύναμη.
3. Πλατείς μύες : έχουν διάφορα σχήματα (τρίγωνοι, τετράπλευροι) και εμφανίζονται κυρίως στην κεφαλή, τον τράχηλο, τη ράχη, το θώρακα και την κοιλιά.
4. Σφιγκτήρες μύες : έχουν κυκλικό σχήμα και περιβάλλουν οπές ή σχισμές του σώματος. Παραδείγματα : σφιγκτήρας του στόματος, των βλεφάρων, έξω σφιγκτήρας πρωκτού
2. ΙΣΤΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ
Κάθε σκελετικός μυς αποτελείται από γραμμωτές μυϊκές ίνες, ερειστικό υπόστρωμα, τένοντες, αγγεία και νεύρα.
• Οι γραμμωτές μυϊκές ίνες και οι τένοντες αναλύθηκαν νωρίτερα. Η κάθε ίνα ξεχωρίζει από τις γειτονικές με ένα έλυτρο συνδετικού ιστού.
• Το ερειστικό υπόστρωμα αποτελείται από συνδετικό ιστό που περιβάλλει δεσμίδες μυϊκών ινών και σχηματίζει το περιμΰιο, το οποίο συμβάλλει στη λειτουργικότητα του μυός.
• Αγγεία των μυών : οι μύες εμφανίζουν πλούσιο δίκτυο αρτηριών και φλεβών λόγω της εντατικής λειτουργίας τους.
• Νεύρα των μυών : Τα νεύρα εισέρχονται στο μυ αντίστοιχα προς το κέντρο της γαστέρας του μυός. Τα νεύρα που μεταφέρουν ερεθίσματα για τη σύσπαση των μυών καταλήγουν μέσα στις μυϊκές ίνες, και σχηματίζουν τις τελικές κινητικές πλάκες, σχηματίζοντας έτσι τη νευρομυϊκή συμβολή. Εκτός από τα κινητικά νεύρα, στους μύες εμφανίζονται και νεύρα υπεύθυνα για να μεταφέρουν αισθητικές πληροφορίες στον εγκέφαλο όπως ο πόνος.

ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΜΥΩΝ
Ο κάθε μυς αποτελείται σε μικροσκοπικό επίπεδο από πολυάριθμες μικρότερες ίνες, που ονομάζονται ινίδια. Το κάθε ινίδιο στο εσωτερικό του περιέχει πρωτεΐνες και διάφορα ιόντα.
Η λειτουργία των μυών βασίζεται σε δύο πρωτεΐνες που περιέχονται στα ινίδια των μυών, την ακτίνα και τη μυοσίνη. Αυτές οι δύο πρωτεΐνες έχουν την ιδιότητα να ολισθαίνουν η μία πάνω στην άλλη και να αλλάζουν το μήκος κάθε μυϊκής ίνας, και συνεπώς ολόκληρου του μυός.
Σε κατάσταση ηρεμίας, η ακτίνα και η μυοσίνη δεν επικαλύπτονται και ο μυς έχει το μεγαλύτερο μήκος του και βρίσκεται σε χάλαση. Όταν το ερέθισμα για την κίνηση φτάνει με τα νεύρα στο μυ, έχουμε είσοδο ιόντων ασβεστίου στο εσωτερικό της μυϊκής ίνας, και το αποτέλεσμα είναι η ολίσθηση της ακτίνης πάνω στη μυοσίνη με αποτέλεσμα την ελάττωση του μήκους της μυϊκής ίνας και τη σύσπαση του μυός.

Μισαηλίδης Νίκος

http://salviamassage.blogspot.gr/


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου